தேவை ஒரு முத்தம்
- நிர்மலா
இருள் பூசி குளிரேறும் அறையிலின்று
பறவைகள் பறந்து விட்ட கூட்டின் வெறுமை
யாருமற்று தனியே
மூலையிலொரு நாற்காலியில்
முழங்கால் கோர்த்து அமர்ந்திருக்கிறேன்
அறையில் ஒலிக்கிறது
கடந்து சென்ற
சந்தோஷங்கள் கோபங்கள்
எதிர்பார்ப்புகள் ஏமாற்றங்கள்
மெல்லியதாய்
நினைவு வெளியில்
கொஞ்சம் கொஞ்சமாய்
சிதைந்தும் சிதறியும் நான்
பக்கத்தில் அமர்ந்து
மெல்ல அணைத்து
யாரேனும் என்னை
முத்தமிட வேண்டும் என்றிருக்கிறது
குழந்தையின் சின்ன உதடுகள்
வயதாகித் தளர்ந்த உதடுகள்
வாலிப வேக உதடுகள்
ஏதேனும் ஒன்று
குவியும் அந்த உதடுகளில்
சிதறிய என்னைச் சேர்த்தெடுக்க
சிதைந்த எனக்கு உருக்கொடுக்க.
பண்புடன் ஆண்டு விழா - வார நட்சத்திரம் - நிர்மலா - 3
பதிவு வகை : கவிதைகள், வார நட்சத்திரம்
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 பின்னூட்டங்கள்:
Post a Comment